అసలు లవ్ కెమిస్ట్రీ ఎలా కుదురుతుంది?

మనుషులు ఎందుకు ప్రేమించుకుంటారు?
ప్రేమలో నిండా మునిగినవారు కూడా దీనికి సమాధానం చెప్పలేకపోవచ్చు. దేవులపల్లి అంతటివాడే-

సౌరభములేల చిమ్ము పుష్పవ్రజంబు?
చంద్రికల నేల వెదజల్లు చందమామ?
ఏల సలిలంబు పారు? గాడ్పేల విసరు?
ఏల నా Hruదయంబు ప్రేమించు నిన్ను?

అన్నారు.

చూడకుండా నిమిషమైనా ఉండలేమన్నంతగా, దూరమైతే క్షణం కూడా బతకలేమన్నంతగా ఎదుటివారిలో ఏం నచ్చిందీ అని నిలదీసి అడిగితే, కారణాలు చెప్పడం ఎవరికైనా కష్టమే. ఇతరులకు కనబడని ప్రత్యేకమైందేదో మనకు మాత్రమే కనబడిందని కన్విన్స్ చేయడం కత్తిమీద సామే. అందుకే ప్రేమలో లాజిక్కులు, రీజనింగులు పనిచేయవు. ప్రేమ వెర్బా... నౌనా... అన్న పట్టింపులుండవు. అదో జరిగి తీరాల్సిన ప్రక్రియలా ప్రేమలో పడొచ్చు.

అయితే ప్రేమలో ఎందుకు పడతారు? అప్పుడు ఏం జరుగుతుంది? ఈ ప్రశ్నలకు శరీరంలోని రసాయనాలు పెట్టే గిలిగింతలే కారణమంటున్నారు శాస్త్రవేత్తలు. అపోజిట్ సెక్సుని చూసినప్పుడు చెమట పట్టడం, గొంతు తడారిపోవడం, ఎటూ తోచక పోవడం జరుగుతుంది. వీటినే లవ్ సింప్టమ్స్ అంటారు. శరీరంలో విడుదలయ్యే పెనీలిథాలమైన్ ఈ ప్రేమజబ్బుకు కారణం. ఇక ఇది ఆరంభమైందంటే చాలు...

ఆమె దగ్గర్లో కూర్చుంటే అటువైపు ముఖం తిప్పకుండా ఏ శక్తీ ఆపలేదు. అడ్రెనలిన్ ఉప్పెనలా ఎగజిమ్మి అటు చూసేట్టుగా బలవంతపెడుతుంది మరి! దీనితో నాన్ వెర్బల్ కమ్యూనికేషన్ అంకానికి తెరలేస్తుంది. అంటే మూగసైగలు... ఓరచూపులు... అన్నమాట! ఈ ప్రత్యేక భాష ఫెరోమైన్స్ వల్ల పుడుతుంది. చూడ్డంతోనే ఆగిపోతే లవ్ స్టోరీ ఏముంటుంది?

దగ్గరగా కూర్చోవాలనిపిస్తుంది. తాకాలనిపిస్తుంది. ఏదో మిషమీద పైన చేయి వేయాలనిపిస్తుంది. ఈ చిలిపి చేష్టలన్నింటికీ ఆక్సిటోసిన్-దే తప్పు. అమ్మాయి కలలోకొచ్చినా, అదోలా చూసినా, తను మన పరిసరాల్లోనే ఉందని తెలిసినా ఇది విడుదలైపోతుంది. అక్కడికి పరుగెత్తిస్తుంది.

గంటల తరబడి మాట్లాడటం, విషయం ఏం లేకపోయినా పడీపడీ నవ్వుకోవడం, ఎంతకీ చాలనిపించకపోవడం, ఎదుటివారు చెప్పింది చాలా గొప్ప విషయంగా తోచడం, ఆవలింత కూడా అందంగా కనబడటం... ఇలాంటివన్నీ జరుగుతున్నాయంటే ఆ క్రెడిట్ తీసుకోవాల్సింది నోరెపైనేఫెరైన్. ఈ లక్షణాలు మరీ ఎక్కువ కనిపిస్తున్నాయంటే శుభలేఖలు అచ్చు వేయించాల్సిందే.

ఇక పెళ్లయిన కొత్తలో ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసే విరహానికి కారణం డోపమైన్. ఆ హనీమూన్ కాస్తా అయిపోయిందంటే దీని విడుదల ఆగిపోతుంది. భాగస్వామిపై విపరీతమైన కాంక్షను కలిగించడంలో టెస్టోస్టిరాన్ కూడా ఏం తక్కువ తిన్లేదు.

ఇక ఒకరిని వదిలిపెట్టి మరొకరిని చూసుకోవాలనే ఉబలాటానికి బ్లేమ్ చేయాల్సింది వాసోప్రెస్సిన్ రసాయనాన్నే. ఇది మనలో చాలా తక్కువగా ఉంది. ఒకరిని ఒక్కరికే కట్టడి చేయగలిగే మహత్తర శక్తి ప్రపంచంలో దీనికే మాత్రమే ఉందిట!
అయితే బియ్యం పాతబడ్డకొద్దీ అన్నం ఎదిగివచ్చినట్టు కాలం గడుస్తున్నకొద్దీ అనుబంధం బలోపేతమవుతుంది. దీనికి ఎండార్ఫిన్స్ కీలకం. ప్రేమించిన వ్యక్తి దూరమైనప్పుడు తట్టుకోలేక ఏడ్చెయ్యడానికి కారణమివే!

...........................................
(అదీ సంగతి!)
(ఈ ఐటెమ్ నేను 2005లో ఈనాడు ఆదివారం అనుబంధంలో ప్రేమికుల రోజు కోసం రాసిన చిన్న బాక్స్. అప్పటి హెడ్డింగ్: లవ్ కెమిస్ట్రీ. మెయిన్ ఐటెమ్ నా కొలీగ్ స్వాతి(ప్రస్తుతం హిందూలో చేస్తోంది) రాసింది.)
(గతంలో ఇది ఈ బ్లాగులోనే ఇమేజ్ రూపంలో ఉండేది. దాన్ని తొలగించి ఇలా రీ-పోస్టు చేస్తున్నా.)

దొంగలు పడిన ఏడున్నర నెలలకు (రెండో ఆర్య గురించి... )

అప్పుడెప్పుడో(అంటే పైన చెప్పినట్టు ఏడున్నర నెలల కింద)రాసిందిది. తవ్వకాల్లో ఈరోజే బయటపడింది.
ఆర్య-2 గురించి ఇప్పుడు మాట్లాడటం అసందర్భమే కావొచ్చు. కానీ నేను రాసిన ప్రతిదాన్ని ఒక రికార్డుగా పెట్టడానికి కూడా ఇక్కడ పోస్టు చేస్తున్నా.
మై లవ్ ఈజ్ గాన్... రంజీత్ గొంతు ఇంకా చెవుల్లో ఉందబ్బా!

ఒక పగిలిన కల: 'కాలాచష్మా'

ఇది కొంచెం ఇబ్బందేనబ్బా!
"ఇది బాగుంది' అన్నామంటే, ఎంతయినా స్నేహితుడిది కదా, బాగాలేదని ఎలా చెబుతాడూ అనే అవకాశం ఉంది.
కాబట్టి మిత్రుడి వర్కుని జడ్జి చేయటం కష్టమే. నిజానికి, జడ్జ్ చేయడం కష్టం కాకపోవచ్చు, చేసిందాన్ని నిజంగానే బాగాచెప్పాడు అనిపించేట్టుగా ఎదుటివాళ్లను మెప్పించడం కష్టం.
నా మిత్రుడు క్రాంతి తీసిన కాలాచష్మా షార్ట్ ఫిలిం గురించి నాలుగు మాటలు చెబుదామనుకున్నప్పుడు ఎదురైన సమస్య ఇది.

మొన్న హైదరాబాద్ షార్ట్ ఫిలిం ఫెస్టివల్ జరగబోతోందని అనౌన్స్ మెంట్ రాగానే సాక్షి తరఫున పంపిన నాలుగు లఘుచిత్రాల్లో ఒకదానికి దర్శకత్వం వహించే అవకాశం క్రాంతికి వచ్చింది. సాక్షి టీవీ తొలి యానివర్సరీ సహా కొన్ని ప్రోమోస్ చేసిన ప్రొడ్యూసర్-గా తనకు అది సహజం కూడా.
అప్పట్నుంచి, స్టోరీ గురించి ఎక్సయిటింగుగా చర్చించడం, ఏ షాట్ ఏ యాంగిల్లో తీయబోతున్నాడో చెప్పడం, క్యాస్టింగ్ గురించి వెతకడం, ఎప్పుడో తెలిసిన వెంకన్నను తండ్రి పాత్రకు కరెక్టు అనుకోవడం, పిల్లాడి వేషం కోసం ఒకట్రెండు డిజప్పాయింటుమెంట్లు కావడం, లొకేషన్ బాగా దొరికిందని సంబరంగా చెప్పడం, డబ్బింగ్ చెప్పించడం, పోస్టర్లు వేయించడం... 'అన్నయ్యా, అనుకున్నట్టుగా వస్తోంది' అని మధ్యమధ్యలో ఉద్వేగంగా పంచుకోవడం... ప్రతి దశా నాకు తెలుసు.
కాగితం మీద ఉన్నప్పుడే నాకు సినిమా ఏంటో తెలుసు కాబట్టి, అంతా అయ్యి, నాకు ఎడిటింగ్ రూమ్-లో ప్రత్యేకంగా చూపిస్తే, నేనేమీ ఎక్సయిట్ అవ్వలేదు. ఇలాగే చేస్తాడని నాకు తెలుసు కదా!

పైన పెట్టిన టైటిల్ ఈ ఫిలింలోని పిల్లవాడు అలీకి, దర్శకుడు క్రాంతికీ ఇద్దరికీ వర్తిస్తుంది.
కళ్లద్దం పగులుతుంది. దానిలాగే ఈ కలా పగిలింది. ఏదీ? ఏదో విభాగంలోనైనా తనకు అవార్డు వస్తుందని క్రాంతి ఎదురుచూశాడు. వచ్చిన 285 ఎంట్రీల్లో స్క్రీనింగుకు సెలక్టు అయిన 50లో ఉండటం ఒక విజయమే, కాబట్టి, అవార్డు రాలేదని బాధపడటం అనవసరం అని ఓదార్చాల్సి వచ్చింది. అంత చిన్న పిల్లాడిలా తను బాధపడటం అవసరం లేదుగానీ, తన వర్కుని తాను అంతగా ప్రేమించాడు. అదీ సమస్య!
ఎంత ప్రేమించాడో ఈ లింకులో చూడొచ్చు.

దర్శకుడిగా మనకు ఏం తెలుసో, ఏం తెలియదో, తెలుసుకునే అవకాశాన్ని ఇలాంటి లఘుచిత్రాలు ఇస్తాయి. కాబట్టి, ఈ 'ఏడు నిమిషాలకు మించనిది' మొదటి రీలే. ఇంకా పదమూడు తీయాల్సి ఉంది మిత్రమా, సాగిపో!

అనగనగా రాంగోపాల్ వర్మతో ఒక రోజు

సాధారణంగా పత్రికలో రాసేవాటికే తలాతోకా జోడించి, నేను బ్లాగులో పోస్టు చేస్తూ వస్తున్నా. ఇది మాత్రం ఎక్కడా అచ్చు కాలేదు. రాసి కూడా ఆరు నెలలు దాటింది. అయినా ఎందుకో అలాగే పెట్టేశాను. ఇప్పటికి దాన్ని బ్లాగు మిత్రులతో పంచుకోవాలని అనిపించింది. ఇక్కడ పోస్టు చేసేముందు నిజానికి ఒరిజినల్ ప్రతిలోంచి కొంతభాగం తొలగించాను. నా వ్యక్తిగత అభీష్టాలను(మరీ వ్యక్తిగతమైనవి)తెలియజేసే కొన్ని వాక్యాలు ఉండటమే దానికి కారణం.
అలాగే, దీన్ని ఆరు, ఏడు నెలల కిందిటి నా మానసిక స్థితిగానే చూడాలి.
ఒకవేళ ఈ ఆర్టికల్ కు కారణమైన...( రాంగోపాల్ వర్మ మీద నేను రాసిన) ఐటెమ్ చదవాలని అనుకునేవాళ్లు ఇక్కడ చదవొచ్చు.

నా చదువు ముచ్చట్లు అనబడే ఓ ఇంటర్వ్యూ.

అప్పుడెప్పుడో దుప్పల రవిగారు తన బ్లాగు కోసం కొన్ని ప్రశ్నలు పంపి జవాబు రాయమని అడిగారు. అది ఇంటర్వ్యూ అని కూడా చెప్పారు. స్కూలు పిల్లాడిలా బుద్ధిగా రాసిచ్చాను.
దాన్ని కూడా నా బ్లాగులో చెప్పవచ్చని నిన్నే ఆలోచన వచ్చింది. అందుకే ఈ దిగువ లింకు ఇస్తున్నాను.
అయితే, రవిగారు అందులో ఓ సస్పెన్సు ఏదో పెట్టారు. కాని అది ఇక్కడ బ్రేక్ అవుతోంది. నాకు ఇంతకంటే మార్గం లేదు కూడా.
ఇవీ నా చదువు ముచ్చట్లు.

తెలుగు దినపత్రికల లోకంలో ఒక విచిత్రమైన వాతావరణం నెలకొన్న పరిస్థితుల్లో “సాక్షి” రావడంతో ఇటు జర్నలిస్టుల, అటు నాన్-జర్నలిస్టుల జీవితాలు బాగుపడడం మొదట కనిపించిన మార్పు. ‘అవతలి కోణం’ ఇప్పుడు పాఠకులకు తెలియరావడం రెండో సంగతి. అంతర్జాతీయ స్థాయి జర్నలిజపు, పత్రికా మేకప్పూ తదితర హంగులు, రూపులూ మనకు కూడా తెలియడం మూడో ముచ్చట. వీటన్నింటిని పక్కనపెడితే వార్తలను, ఫీచర్లను కలగలిపేసిన తెలుగు పాత్రికేయాన్ని ఆ చెరనుంచి రక్షించ ప్రయత్నం చేస్తోంది సాక్షి”. అందుకు ఉదాహరణలుగా నిలుస్తున్న కలాలే ఖదీర్ బాబు, యాసీన్, యాకూబ్ పాషా, మాధవ్ శింగరాజు, మాధవీకళ, తదితరులు. ఈ కుర్ర హీరోల పేర్ల జాబితాలో నేను కావాలని వదిలేసిన పేరోదో మీరు చెప్పుకోండి. ప్రతి మాటలోనూ భావుకత, లాలిత్యం ఉట్టిపడేలా అక్షరాలను చెక్కే ఆ యువ రచయిత చదువు ముచ్చట్లు ఈ వారం మీకోసం… (పేరు ప్రశ్నజవాబుల కిందనుంది – ముందు జవాబులు చదివి తర్వాతే పేరు చూడండేం!)

1. మీకు బాగా బోర్ కొట్టించిన పుస్తకం, రచయిత ఎవరు? (ఎందుకు చదివానురా బాబూ అనిపించాలి)

కొన్ని బోర్ కొడుతూనే ఉంటాయి. ఆ పుస్తకం చదవడం నాకు లక్ష్యమైతే, భరించి చదువుతా. లేదంటే పక్కన పడేస్తా. కాబట్టి సరైన జవాబివ్వలేను.

2. ఇటీవల కొన్న పుస్తకం, చదవడం పూర్తి చేసిన పుస్తకమేది?

మరీ ముఖ్యం అనుకుంటే తప్ప పుస్తకం కొనట్లేదు. నా చేతికొచ్చినవి మాత్రం చదువుతాను. అయితే, ఇటీవల వైజాగ్ వెళ్లినప్పుడు భీమిలిలోని సౌరిస్ ఆశ్రమంలో కొన్ని పుస్తకాలు కొన్నా. చలం మిత్రులు, భగవాన్ పాదాలముందు, స్త్రీ, మహేంద్ర, సుధాచలం, చలం-భగవద్గీత. (ఒకేరోజు తీసుకున్నవి కాబట్టి ఒక్క పేరు చెప్పలేకపోతున్నా.) నిన్నే చదవడం పూర్తి చేసింది – ముళ్లపూడి ‘కోతి కొమ్మచ్చి’.

3. మీ లైబ్రరీలో మొత్తం ఎన్ని పుస్తకాలున్నాయి?

నా వ్యక్తిగత లైబ్రరీలో ఎన్ని ఉన్నాయో సరిగ్గా చెప్పలేను. చెత్తాపుత్తడీ కలిపి ఓ 300?

సారీ సారీ… ఇంటర్నెట్ నుంచి డౌన్ లోడ్ చేసుకున్నవీ – పుస్తకాకారంలో ఉండనివీ – మరో 100 – 150 అయినా ఉంటాయి.

4. చాలా రోజులుగా చదవాలనుకుంటూ చదవలేకపోతున్న పుస్తకాలు ఏమిటి?

అట్లాంటివి ఏమీ ఉన్నట్టు లేదు. ముందు జవాబులోని డౌన్ లోడెడ్ ‘బుక్స్’ చదవడానికి టైమ్ చాలక, చదవలేకపోతున్నా.

5. మీకు బాగా నచ్చిన రచయితలు ఎవరు? పుస్తకాల పేర్లు చెప్పండి.

బుచ్చిబాబు, చలం, గోపీచంద్, కుటుంబరావు, రావిశాస్త్రి, యండమూరి, టాల్ స్టాయ్…

అల్పజీవి, అసమర్థుని జీవయాత్ర, చదువు, చివరికి మిగిలేది, అన్నా కరేనినా, గడ్డిపరకతో విప్లవం, అంతర్ముఖం, గోదాన్, ఏడుతరాలు, గోపాత్రుడు, ఓల్గానుంచి గంగకు, రైలుబడి, పురూరవ, విరాట్

6. మీ స్నేహితులకు ఈ ఏడాది ఎన్ని పుస్తకాలు బహుమతిగా ఇచ్చారు? మీరెన్ని పుచ్చుకున్నారు?

ఐదిచ్చాను. ఒక్కటి పుచ్చుకున్నాను. (నష్టమే!)

(ఒక జర్నలిస్టుగా వచ్చే కాంప్లిమెంటరీ కాపీలను ఇందులోంచి మినహాయించాను. దాని లెక్కలు వేరు కాబట్టి)

7. ఇపుడున్న పత్రికలలో మీరు నచ్చే పత్రిక ఏది? మెచ్చని పత్రిక ఏది?

నచ్చే పత్రిక ‘హిందూ’. హడావుడి చెయ్యదు. తనదైన మార్గంలో వెళ్లిపోతుంటుంది. నాకు పెద్దగా పత్రికలు చదివే అలవాటు లేదు. కాబట్టి, నచ్చని పత్రిక గురించి చెప్పలేను.

8. జనం ఎంతో సీనిచ్చినా, మీకంతగా నచ్చని రచన ఏది?

బోల్డు. చిల్లరదేవుళ్లు, హిమవర్ష. (ఆ(.. ఇప్పుడు గుర్తొస్తోంది. లాంగ్ బ్యాక్… చండీదాస్ ‘అనుక్షణికం’ చదవలేక, బోరుకొట్టి వదిలేశాను. నిజానికి బోరు కూడా కాదేమో! ఒకలాంటి ఏహ్యభావం.)

అయితే ఈ ప్రశ్నకు జవాబివ్వడం ఇలా కాదనుకుంటా. ఫరెగ్జాంపుల్ ‘కన్యాశుల్కం’. అది చదవడానికి బాగుంటుంది. కానీ తెలుగు సాహిత్యానికి అదో… అదంటే నాకు చీమ కుట్టినట్టయినా ఉండదు. మైదానం క్లాసిక్ అంటారు. నాకు దానితో విభేదాలున్నాయి.

ఈ నచ్చడం, నచ్చకపోవడం మీదే ఇంకొంచెం వివరణ ఇవ్వాలనిపిస్తోంది. చండీదాస్ వి నచ్చలేదని అన్నానా! కాని, ఇన్ని రోజులు గుర్తుంచుకున్నానంటేనే, వాటికి ఏదో ప్రత్యేకత ఉందనేమో! నేను తొమ్మిదో క్లాసులో ఉన్నప్పుడు ‘సమర్పణ’ అనే ఓ అనామక సినిమా చూశాను. అది చూశాక ఏమనుకున్నానంటే, ఇంతవరకూ నా జీవితంలో చూసిన అత్యంత చెత్త సినిమా ఇదేనని. కాని దాన్ని మరిచిపోలేదు. మేకింగ్ పరంగా, ఇతరత్రా ఏ కారణాలతో చూసినా అది నాణ్యమైన సినిమా ఏంకాదు. అయినా అది నన్ను హాంట్ చేస్తూనే ఉంది. ఆఖరికి దశాబ్దం తర్వాత – ఆ సినిమాలోని క్రూడ్ రియాలిటీని నేను అంగీకరించే మానసిక స్థితికి వచ్చాక ఆ సినిమాను, దాని దర్శకుడు లోక్ చందర్ (ఈ మ్మీద ఇంకెవరికైనా ఇలాంటి పేరున్న దర్శకుడు ఉన్నాడని తెలుసో లేదో!)ను గౌరవించడం మొదలుపెట్టాను.

9. ప్రస్తుతం చదువుతున్న పుస్తకమేమిటి?

ఇవ్వాళ పొద్దున మొదలుపెట్టింది – “మహేంద్ర”.

10. మిమ్మల్ని బాగా ప్రభావితం చేసిన పుస్తకాలేవి?

గడ్డిపరకతో విప్లవం, అన్నా కరేనినా. (ఇవి రెండూ నిజానికి నన్ను ప్రత్యేకంగా ప్రభావితం చేసిన పుస్తకలు కాదు. నాలో ఉన్నఏన్నో అభిప్రాయాలను బలపరిచినవి. లేదూ ఇవన్నీ నావే అని నన్ను నాతోనే గుర్తించేలా చేసినవి).