(ఇటీవల మా ఊరి దిలీప్‌కు హెచ్‌సీయూలో సీటొచ్చింది. సాయికిరణ్‌కు మెడిసిన్‌లో సీటొచ్చింది. నలుగురు(జలంధర్, రణధీర్, ప్రశాంత్, మనోజ్‌) కానిస్టేబుల్స్‌గా ఎంపికయ్యారు. ఇలాంటివన్నీ మా ఊరికి సంబంధించి పెద్ద విశేషాలే. అందుకే వారిని మా ఊరు కేంద్రంగా పనిచేసే ‘మై గిఫ్ట్‌’ స్వచ్ఛంద సంస్థ, క్రీడ విజ్ఞాన కళా వేదిక ఉమ్మడిగా ఊళ్లో దసరా పండుగ తెల్లారి జరిగిన ‘అలాయ్‌ బలాయ్‌’ కార్యక్రమంలో భాగంగా సత్కరించాయి. అందులో నన్నూ భాగం చేస్తూ మాట్లాడమంటే, ఈ మాటలు చెప్పాను:)
వేదిక ముందు, వేదిక మీద ఉన్న అందరికీ...
ఇక్కడున్న చాలామంది ఏదో సందర్భంలో ఊరికి దూరమై ఉండొచ్చు. అది చదువు కోసం హైదరాబాద్‌ వెళ్లడం కావొచ్చు, బతుకుదెరువు కోసం గల్ఫ్‌ దేశాలకు పోవడం కావొచ్చు... అట్లా పోయినప్పుడు మన ఊరు మనకు ప్రత్యేకంగా కనబడుతుంది. ఊరిలోనే ఉన్నప్పుడు మనకు అంతగా తెలియదు గానీ, ఊరికి ఎడంగా జరిగినప్పుడు మన ఊరు మనకు ఒక ఎమోషన్‌ అన్నది అర్థమవుతుంది. అందుకే దూరంగా ఉన్నప్పుడు ఊరి సంగతులు ఇంకా ఆసక్తికరంగా మారిపోతాయి. ఉద్యోగ రీత్యా హైదరాబాద్‌లో ఉంటున్న నాకు, ఈ పిల్లలు, వారి విజయాలు నాకు మరింత ముచ్చట గొలిపాయి.
ఇందులో ఇద్దరికి తండ్రులు లేరని తెలిసింది. ఒకతను పని కోసం గల్ఫ్‌ వెళ్లొచ్చి మళ్లీ కానిస్టేబుల్‌ పరీక్ష రాశాడు. ఇట్లా ప్రతి ఒక్కరికీ తమవైన సమస్యలున్నాయి. వాళ్ల కుటుంబ పరిస్థితులు, పరిమితులను అధిగమించిన వీళ్లందరూ నా దృష్టిలో సైలెంట్‌ హీరోలు. అసలు వీళ్లే కాదు, మొన్నటిదాకా బారాత్‌ డీజేలకు డ్యాన్స్‌ చేయడం తప్ప ఇంకేమీ తెలియదని అనిపించినవాళ్లు కూడా నెమ్మదిగా ఏదో ఒక పనిలో కుదురుకుని తమ కుటుంబాలకు అండగా ఉంటున్నారు. వీళ్లందరూ అభినందనీయులే.
వీరి సంతోషంలో భాగం అయినప్పుడు ఈ విజయం మనది కూడా అనిపిస్తుంది. ఒకరికి పది రూపాయలు దానంగా ఇవ్వొచ్చేమో గానీ, ఒక మనిషిని మనస్ఫూర్తిగా లోలోతుల నుంచి అభినందించడం అంత సులభం కాదు. ఒక మనిషిని అభినందించాలంటే పెద్ద మనసు ఉండాలి. ఈనాటి సత్కారం కూడా అలాంటి ప్రశంసలో భాగమే అనుకుంటున్నాను. దీనికి పూనుకున్న ‘మై గిఫ్ట్‌’ నిర్వాహకుడైన వీర సైనికుడు(సైన్యంలో పని చేస్తున్నాడు) పెరుక రాజుకు అభినందనలు. అట్లాగే దీనికి తోడ్పడిన క్రీడ విజ్ఞాన కళావేదిక బృందం గుర్రం శ్రీకాంత్, ఇతర మిత్రులకు కూడా.
మన ఊరిలో మనం ఫలానా వాళ్ల మనవడిగా, కొడుకుగా ఒక పరంపరలో ఉంటాం. బయటికి వెళ్తే మనం ఎవరో ఒక ‘ఎక్స్‌’ మాత్రమే. ఇప్పుడే మీ ప్రయాణం మొదలైంది. మున్ముందు ఏయే స్థానాల్లోకి వెళ్తారో! మనిషనేవాడు బయటికి వెళ్లాలి, ప్రపంచాన్ని చూడాలి. కానీ ఊరితో మొత్తంగా సంబంధం మాత్రం తెంచుకోవద్దు. వేరు లేనివాళ్లం అయిపోతాం. బయటెక్కడా మన ఆత్మ నిండదు. ఊరిని దాటాలి, ఊరితో టచ్‌లో ఉండాలి. అదే నేనిచ్చే సలహా. అందరికీ ఆల్‌ ద బెస్ట్‌!
(24 అక్టోబర్‌ 2023)
No comments:
Post a Comment