రెండు మొదటిసార్లు

ఈ రెండింటి గురించి సాకులు వెతుక్కోవాల్సిన పని ఎప్పుడూ నాకు లేదు. స్నేహితులు బలవంతం చేశారు; మొహమాట పెట్టారు; ఇవేవీ నేను చెప్పను. ఇవి నాకు తెలియవచ్చినప్పటినుంచీ నేను చేసుకోదగిన అలవాట్లేనని నాకు తెలుసు.

గత రాత్రి చలిమంట దగ్గర ఎవరో మరిచివెళ్లిన ‘తునికాకుల చుట్లు’ పుట్టించిన కుతూహలం మొట్టమొదటి అనుభవం. కానీ లేత పెదాలకు ఆ రుచేమీ గుర్తులేదు.

మళ్లీ కౌమారపు మలిపాదంలో- బస్‌పాస్‌ మనల్ని ఎక్కడికైనా తీసుకెళ్తుందన్న భరోసా ఉన్న కాలంలో- అంటే- ఊరికే ఏదో బస్సెక్కేసి, ఎక్కడో దిగేసి, మరో బస్సెక్కి వచ్చెయ్యాలంతే! అలా ఉన్నట్టుండి జూ పార్కు ముందు దిగాం, నేనూ, శివిగాడూ.

(మిగతా కింది లింకులో)

http://patrika.kinige.com/?p=4977

(కినిగె పత్రిక: ఫిబ్రవరి 6, 2015)